نه یک گنجشکِ بارون خورده دیدیم
نه حتی بوته ای بابونه چیدیم
نه پایِ بیدِ مجنونی نشستیم
نه دیگه از سرِ جویی پریدیم

به یادِ آسمونِ پُر ستاره…
به یادِ کفشهای پاره پاره…
دلم تا ناکجاها رفت امشب
هوایِ کودکی کردم دوباره

هوای خط کشیدن روی دیوار
هوای گونیا…نقّاله…پرگار
علوم و دیکته و تاریخ و انشاء
کلاغِ قصه و روباه مکّار

هوای خونه…از نوعِ کلنگی
محلّه…کوچه ها…با اون قشنگی
هوای گریه کردن از تَهِ دل…
برای مُردنِ یک جوجه رنگی

طلسم آرزوهامون که نشکست
تمام دلخوشیها رفت از دست
اگر گفتی کجا بازی عوض شد؟!
پس از تصمیم کبری…خاطرت هست؟!

تمام کودکی را پاک کردیم
هزاران کارِ وحشتناک کردیم
به هر شکلی که میشد زنده موندیم
ولیکن زندگی را خاک کردیم